چرا نباید گوشی ۲۰۰ میلیونی بخریم؟

احتمالاً شما هم فکر می‌کنید که یک گوشی موبایل ۲۰۰ میلیونی بهتر از هر گوشی دیگری است و اگر شرایطش وجود داشته باشد، همه گوشی ۲۰۰ میلیونی تهیه می‌کنند. این تصور همیشه درست نیست. گاهی نباید گوشی ۲۰۰ میلیونی بخریم! چرا؟ در ادامه با ما همراه باشید تا پاسخ را بررسی کنیم.

چرا خرید گوشی ۳۰ میلیونی بهتر است؟

زمانی شرط برخورداری از بهترین قابلیت‌ها و عملکرد خرید گران‌ترین گوشی پرچمدار بازار مانند آیفون پرومکس یا گلکسی اولترا بود؛ اما محصولات جدید موجود در بازار قواعد بازی را تغییر داده‌اند! گوشی‌های اقتصادی و میان‌رده در مدت کوتاهی به شدت محبوب شده‌اند و دیگر برچسب «بی‌کیفیت» را با خود یدک نمی‌کشند. حالا با حدود ۳۰ میلیون تومان می‌توانید گوشی‌ای بخرید که اگر پنج سال پیش آن را خریده بودید، بهترین مدل بازار را داشتید.

واقعیت این است که امکاناتی که اکثر افراد به‌طور روزمره نیاز دارند (شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام، تماشای فیلم و گاهی یک بازی سبک یا متوسط) بدون هیچ مشکلی روی یک گوشی میان‌رده اجرا می‌شود. تفاوت اصلی بین یک گوشی میان رده و یک گوشی پرچمدار معمولاً در امکانات لوکس است. امکاناتی مثل بهترین دوربین‌ها، قابلیت‌های اختصاصی هوش مصنوعی یا جنس بدنه پریمیوم که در هر محصولی دیده نمی‌شود.

اما آیا این‌ها واقعاً برای کاربر عادی ضروری‌اند؟ در یک کلام، خیر!‌ در ادامه با استناد به مقاله‌ای که اخیراً در رسانه Techradar منتشر شده، این «خیر» محکم را بیشتر توضیح می‌دهیم و از زوایای مختلفی به ماجرا نگاه می‌کنیم.

مشخصات فنیِ فراتر از تصور

به یک نکته توجه داشته باشید: موضوع این مقاله گوشی‌های ارزان نزدیک به ۱۵ میلیون تومان نیست؛ بلکه منظور مدل‌های ۲۰ الی ۳۰ میلیون تومانی است. این گوشی‌های میان‌رده از تراشه‌هایی استفاده می‌کنند که قدرت پردازشی پرچمداران ۵-۶ سال قبل را دارند.

تجربه کار کردن با این مدل‌ها را می‌توان اینطور توصیف کرد: نرم‌افزارها سریع اجرا می‌شوند، اجرای همزمان چند نرم‌افزار هم بدون مشکل و کندی صورت می‌گیرد و اغلب بازی‌های محبوب را هم می‌توان روی این دستگاه‌ها به‌راحتی اجرا کرد. البته بازی‌های سنگینی مانند Genshin Impact یا Wuthering Waves در این سطح سخت‌افزار عملکرد عالی با فریم ریت 90FPS و گرافیک High ندارند که طبیعی است.

البته اگر خوب بازار را بشناسید، می‌توانید با بودجه ۳۰ میلیونی یکی از گوشی‌های میان‌رده مخصوص گیمینگ مانند پوکو X7 پرو را تهیه کنید که سنگین‌ترین بازی‌ها را هم با بالاترین گرافیک اجرا می‌کند.

کیفیت نمایشگر

یکی دیگر از نقاط قوت گوشی‌های میان‌رده و اقتصادی در سال‌های اخیر کیفیت نمایشگر بوده‌است. یکی از بهترین نمایشگر‌ها در یک گوشی ارزان قدیمی را می‌توان در وان‌پلاس نورد ۲۰۲۰ مشاهده کرد. این گوشی که در سال ۲۰۲۰ با قیمت مناسبی وارد بازار شده بود، نمایشگر AMOLED با نرخ نوسازی ۹۰ هرتز داشت. سال ۲۰۱۵ چنین چیزی تقریباً غیرممکن بود و حتی کاربرانی با گوشی‌های گران‌تر از عملکرد آن شگفت‌زده می‌شدند.

با این حال کاربران امروزی حداقل نرخ نوسازی ۹۰ هرتز را بدیهی می‌دانند زیرا بسیاری از گوشی‌های میان‌رده‌ی موجود در بازار روز نمایشگر AMOLED با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز و کیفیت تصویر بالایی دارند که تجربه‌ی کاربری را در اسکرول کردن، بازی و تماشای ویدئو بهبود داده‌است.

دوربین

در بخش دوربین هم شرایط مشابهی وجود دارد: درست است که یک گوشی ۳۰ میلیونی به پای آیفون ۱۶ پرو مکس یا گلکسی S25 اولترا نمی‌رسد، اما برای کاربر عادی اختلاف چندان زیادی ندارد. نورپردازی مناسب و الگوریتم‌های هوش مصنوعی باعث شده‌اند تصاویر ثبت‌شده در گوشی‌های میان‌رده هم برای شبکه‌های اجتماعی یا چاپ در آلبوم کیفیت خوبی داشته باشند. برای مثال، گوشی‌های سامسونگ گلکسی A56، گلکسی A36، ردمی نوت ۱۴ پرو یا موتورولا اج ۵۰ فیوژن از نظر عکاسی و ضبط ویدئو کیفیت خوبی دارند.

شارژدهی بهتر از پرچمدار

گوشی‌های پرچمدار بخاطر پردازنده قدرتمند و نمایشگرهایی با بهترین کیفیت (و بیشترین مصرف!) با عمر باتری دست‌وپنجه نرم می‌کنند و اغلب لقب بهترین عمر باتری را به گوشی‌های ارزان‌تر واگذار می‌کنند. باتری‌های گوشی‌های اقتصادی با حداقل ظرفیت ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعت تولید می‌شوند و به‌خاطر قرارگیری در کنار تراشه‌های کم‌مصرف، استفاده یک روزه (و حتی بیشتر)‌ از گوشی را تضمین می‌کنند. درضمن، شارژ سریع هم در بسیاری از مدل‌های میان‌رده رایج شده و معمولاً با توان ۳۳ یا حتی ۴۵ وات عرضه می‌شود؛ سرعتی که حتی برخی پرچمداران از آن بی‌بهره‌اند.

کافی است یک مقایسه ساده انجام دهیم. گلکسی S25 اج که با قیمتی بیش از ۱۰۰ میلیون تومان عرضه می‌شود، تنها به یک باتری ۳۹۰۰ میلی‌آمپرساعتی مجهز است؛ ظرفیتی که در استفاده‌های سنگین مانند یک ساعت بازی یا عکاسی مداوم، تا پایان روز پاسخگو نخواهد بود. علاوه بر این، پشتیبانی آن از شارژ ۲۵ واتی چندان سریع محسوب نمی‌شود.

در مقابل، مدل‌های اقتصادی‌تری مانند گلکسی A36 از شارژ سریع ۴۵ واتی بهره می‌برند که می‌تواند تنها در ۱۵ دقیقه بخش قابل‌توجهی از باتری را شارژ کند. با چنین مقایسه‌ای، به‌روشنی می‌بینیم که قیمت بالاتر لزوماً به معنای برتری مطلق یک گوشی نیست چون یک گوشی ۲۵ میلیونی می‌تواند تا دو روز بدون نیاز به شارژ دوام بیاورد اما گاهی یک پرچمدار ۱۰۰ میلیونی مجبورتان می‌کند به دنبال پریز بگردید!

بهبود پشتیبانی نرم‌افزاری

یکی دیگر از تغییرات مثبت در گوشی‌های خوش‌قیمت، به‌روزرسانی نرم‌افزاری است. برندهایی مثل سامسونگ و شیائومی حداقل ۳ سال آپدیت اندرویدی ارائه می‌دهند. این عدد گاهی به ۵-۶ سال نیز می‌رسد! سری‌هایی مثل سری گلکسی A سامسونگ یا ردمی نوت شیائومی از پشتیبانی نرم‌افزاری بلندمدت بهره می‌برند که باعث شده گوشی‌های میان‌رده عمر مفید طولانی‌تری داشته باشند و ارزش خرید بیشتری پیدا کنند.

بحث همیشگیِ قیمت!

و در نهایت مقایسه‌ی این دو سری گوشی به قیمت ختم می‌شود: ۳۰ میلیون یا ۲۰۰ میلیون؟ چقدر حاضرید برای یک گوشی موبایل هزینه کنید؟ این اختلاف قیمت فقط بر مانده‌ی حسابتان اثر نمی‌گذارد، بلکه نحوه استفاده‌تان از گوشی را هم تغییر می‌دهد. وقتی می‌دانید گوشی‌ای که در جیب دارید ۲۰۰ میلیون تومان نیست، شکستن صفحه‌نمایش یا افتادن آن روی زمین کم‌اهمیت‌تر به‌نظر می‌رسد و آرامش فکری بیشتری هنگام استفاده از آن خواهید داشت.

شما با در نظر گرفتن تمام این جنبه‌ها چه فکر می‌کنید؟ بنظرتان خرید گوشی گران‌قیمت بر گوشی خوش‌قیمت همیشه بهتر است؟ پاسخ خود و دلیل آن را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.